پنج مرحله خلاقیت که معماران در تمامی پروژه ها، تجربه می کنند

مراحل رسیدن به خلاقیت در معماری که همه معمار ها تجربه کرده اند…

همه ی ما به عنوان آفریننده، مراحل خلاقیت را برای رسیدن به خلاقیت در معماری طی می کنیم. برخی مراحل در مقایسه با دیگر گام ها، شدت بیشتری دارند، اما در اکثر موارد درگیر شدن احساسات در کار، اجتناب ناپذیر است. در بسیاری موارد، ممکن است شدت احساسات در طراحی بسیار زیاد باشد، و اینگونه است که روند مورد بحث به یک روند عاطفی شناخته شده شباهت پیدا می کند: روندی که عموماً شامل مراحل انکار، خشم، چانه زنی، افسردگی و پذیرش است. طراحی به معنای واقعی کلمه نمی تواند به دشواری از دست دادن عزیزان باشد، اما انطباق کوچکی بین آنها وجود دارد، در حرفه ی معماری، بهترین کارهای معماری غالباً “کودکان” معمار نامیده می شوند و هرگونه روند طراحی دربردارنده ی مقادیری از نمود آنها است.
متون روانشناسی این بحث را به زیبایی بیان می کنند: “مادامیکه خلاقیت باشد، امید هست؛ مادامیکه امید باشد، خلاقیت زنده خواهد بود”. پس ما با همراه باشید تا مسیر معمار طی این 5 مرحله خلاقیت حزن انگیز که در تمامی فرآیندهای طراحی وجود دارد را با هم بپیماییم.

1. اعتماد به نفس بیش از حد

احساس: شما یک سفارش دریافت می کنید و بلافاصله 25 ایده به ذهنتان هجوم می آورند. این پروژه ی نهایی است. تمامی برنامه ریزی های آن را انجام داده اید: قصد دارید 17 مدل رسم دستی تهیه کنید، طراحی های زیبای پینترست و ماکت هایی در اندازه ی واقعی برای نشان دادن مهارتی که در برشکاری دارید، ارائه دهید. تمامی این طرح ها به محض اینکه از اتاق خارج شدید از سرتان می پرد. دیگر این طرح ها را نمی خواهید.
توضیح: این یک سازوکار دفاعی در برابر شوک ناگهانی شب های بی خوابی پیش رو است. ما کلمه ای به زبان نمی آوریم و حقایق را انکار می کنیم. این یک واکنش موقت است که در نخستین موج اندوه به ما وارد می شود.

2. ناامیدی

احساس: به محض اینکه اتاق را ترک کردید، ایده ها ذهن شما را ترک می کنند، غرق فکر و خیال می شوید و هر طرحی که ترسیم می کنیم، نادرست است. یک کُپه سیب زمینی برای مغازه ی گل فروشی سرکوچه؟ پنجره های نخی برای زندان ایالتی؟ این ایده ها همین چند دقیقه پیش، عالی به نظر می رسیدند… خیمه ای با کتاب های به هم بسته شده! این یکی افتضاح است، چون قبلاً کار شده است.
توضیح: پس از آنکه صورتک اعتماد به نفس کاذب ما فروافتاد، واقعیت و دردی که به همراه دارد، خود را نشان می دهد. ما آماده نیستیم. احساسات شدید از درون آسیب پذیر ما بیرون می زنند، بازمی گردند و در عوض خود را به شکل ناامیدی نشان می دهند. این می تواند برای از دست دادن اشیاء بی جان، افراد کاملاً غریبه، دوستان یا خانواده باشد. ببینید چه انتخاب هایی دارید. برای این کار وقت بگذارید.

3. “می توانم انجامش دهم”

احساس: پس از سپری شدن دو روز که دست و دلتان به کار نمی رود، کم کم خودتان را جمع و جور می کنید. ممکن است نتوانید تمام آنچه را که آرزویش را داشتید انجام دهید، اما در هر صورت آن ایده ها دیگر وجود ندارند. هنوز هم می توانید یک پروژه ی عالی را به انجام برسانید. بیش از آنکه انتطار داشتید زمان صرف این کار کرده اید.
توضیح: واکنش طبیعی به احساسات ناامیدی و آسیب پذیری، اغلب برای بازیابی کنترل، نیاز است. ممکن است شخص در تلاش برای به تعویق انداختن یک امر بدیهی، مخفیانه با خدا یا قدرت برتری که به آن اعتقاد دارد خلوت کند. این یک خط دفاعی ضعیف تر برای حفاظت از خود در برابر واقعیت دردآور است: شما هیچ چیز ندارید، و تا دو روز دیگر به طراحی نیاز دارید.

حتما ببینید: رندرینگ حرفه ای

4. خودبیزاری

احساس: زمانیکه واقعیت خود را نشان می دهد و شما با این حقیقت که رؤیاهایتان تحقق نخواهند یافت، خشم و ناامیدی از کاری که در دست دارید به خودتان بازمی گردد. این ایده ی شما نیست که بی ارزش است، خود شما بی ارزش هستید؛ شما به عنوان یک معمار، یک آفریننده، و یک انسان، بی ارزش هستید. این پروژه به شکست می انجامد و در نتیجه تمامی پروژه های پیش رو در زندگی حرفه ایتان ناموفق خواهند بود. هیچ کس نمی خواهد با شمار کار کند یا کارهایش را به شما بسپارد. شاید بهتر باشد همین حالا این کار را ترک کنید و بروید حسابدار شوید.
توضیح: این واکنشی به مفاهیم عملی مرتبط با نتایج ناامیدکننده ای است که شما کسب نموده اید. ناراحتی و اندوه مشخصه ی این نوع خودبیزاری است. ما نگرانی هایی در مورد آینده ی خودمان داریم. نگران این هستیم فرصت صرف زمان بیشتر برای کار بر روی پروژه هایی که موفقیتشان به ما وابسته است را از دست بدهیم.

5. امید

احساس: پس از چند صباحی اشک ریختن و نوشیدن 8 فنجان قهوه پس از 36 ساعت دست به زانو نشستن بر روی میز کار، 9 مورد از 17 مدل طراحی را تمامی می کنید، شما تنها اندکی از نوری کم سو در انتهای تونلی طویل را فراروی خود می بینید. هنوز این امید وجود دارد که استاد دانشگاه یا مشتریتان نکات ارزشمندی را در کاری که انجام داده اید ببینند. این همان چیزی است که می توان دفعه ی بعد پس از استراحت 48 ساعته ی آخر هفته، کار بر روی آن را شروع کرد.
توضیح: حقیقتاً افراد خوشبخت اندکی، غرور و رضایت را در این مرحله از خلاقیت احساس می کنند. با اینحال برای اکثر افراد، این دوران شادی و رضایت نیست. این آرامش قبل از طوفان است؛ اول هفته ی آینده این چرخه از نو تکرار می شود.
بخش های توضیحات برگرفته از کتاب مصور “پنج مرحله ی فقدان و اندوه” اثر جولی آکولروود چاپ PsychCentral است.

پنج مرحله رسیدن به خلاقیت در معماری که معماران در تمامی پروژه ها، تجربه می کنند.

منبع:archdaily

ترجمه:تحریریه معمارآپ